Deze column verscheen eerder in MjamTaart.
Bij chocolade hebben we allemaal een beeld of een smaak in gedachten. Waarschijnlijk krijg je als ik chocolade zeg geen boom of vrucht voor ogen, maar eerder een aantal producten die je lekker vindt. Net als koffie of thee kun je daarmee alle kanten op. Er zijn zelfs nogal wat producten te krijgen die met chocolade worden aangeduid en nauwelijks cacao bevatten. Ik merk ook dat ik soms niet aan verwachtingen voldoe door een ander beeld van chocolade. En dat ik vaak ook klanten iets anders kan laten proeven dan ze gewend zijn door datzelfde beeld.
Een van mijn eerste herinneringen heeft met chocolade te maken. Ik weet niet of ik het woord al kon uitspreken. Op een dag lagen er Chocoprinces op een schaaltje. Toestemming voor consumptie was nog niet gegeven. Toen was er opeens één verdwenen. Waarschijnlijk heeft de chocolade rond mijn mond me verraden. De chocolade kan ik me niet meer herinneren maar wel de vaststelling van het strafbare feit.
Toen ik opgroeide veranderde chocolade in koetjesrepen, pindarotsjes, snackrepen uit de supermarkt en chocotoffees. En tijdens feestdagen kerstkransjes en paaseitjes. Het was allemaal vanzelfsprekend, dat wil zeggen een bewuste keuze of veel aandacht was er nog niet.
Het eerste wat begon op te vallen waren Belgische bonbons van grotere firma’s. Dit was pas chocolade! Er was iets gebeurd in mijn beleving en dat zou vanaf dat moment niet meer stoppen.
In Amsterdam, waar ik een tijd woonde, werd mijn aandacht getrokken door Australian Homemade en daarna door Puccini met hun flamboyante bonbons gevuld met moussige ganache en originele ingrediënten. Het was een wekelijks plezier er een paar te kopen, doormidden te snijden en met Monique op de bank te verorberen. Ook in Parijs en Brussel ontdekte ik perfecte bonbons met vaak donkere, stevige ganaches.
Maar opnieuw werd mijn aandacht getrokken, ditmaal door repen. Eerst origine repen van chocolade uit een bepaald land of bepaalde streek. Maar nog beter waren de repen waarbij was nagedacht over een originele mix tussen chocolade en ingrediënt. Ik werd geïnspireerd door het Belgische merk Dolfin, maar in Duitse warenhuizen vond ik ook prachtige voorbeelden.
En dat is wat ik uiteindelijk zelf ben gaan doen. Parallel is er de patisserie, zijn er de chocodesserts en de hartige maaltijden met chocolade maar de repen die worden benaderd als recept staan op nummer één. De directe chocoladesmaak, niet verdund door slagroom of boter, meestal samen met mooie ingrediënten komt het meest overeen met wat ik antwoord als iemand me overvalt met de vraag: “waar denk jij aan bij chocolade?”
Dat wil niet zeggen dat alles wat ik heb genoemd, geen plekje zou hebben in mijn chocoladehart. De bonbons of originerepen zijn een heerlijke traktatie. Maar is het iets voor iedere dag? De repen met ingrediënten gaan me niet vervelen, zelfs al eet ik die dagelijks.
En zo kom ik in het heden. Terwijl ik dit schrijf heb ik een kop groene thee gezet. En daarbij heb ik een stukje witte chocolade met aardbei en yoghurt gepakt. Ik laat de chocolade smelten in mijn mond en slurp van de thee. Ja perfect, zo zie ik chocolade.